𝘞𝘺𝘯𝘢𝘭𝘢𝘻𝘦𝘬 𝘥𝘰𝘵𝘺𝘤𝘻𝘺 𝘶𝘳𝘻ą𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘢, 𝘸 𝘬𝘵ó𝘳𝘺𝘮 𝘮𝘰ż𝘯𝘢 𝘨𝘳𝘢ć. 𝘎𝘳𝘢 𝘮𝘢 𝘵𝘢𝘬𝘪 𝘤𝘩𝘢𝘳𝘢𝘬𝘵𝘦𝘳, ż𝘦 𝘸𝘺𝘮𝘢𝘨𝘢 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘢𝘯𝘯𝘰ś𝘤𝘪 𝘪 𝘶𝘮𝘪𝘦𝘫ę𝘵𝘯𝘰ś𝘤𝘪 𝘸 𝘫𝘦𝘫 𝘨𝘳𝘢𝘯𝘪𝘶 𝘭𝘶𝘣 𝘰𝘣𝘴ł𝘶𝘥𝘻𝘦 𝘶𝘳𝘻ą𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘢, 𝘻𝘢 𝘱𝘰𝘮𝘰𝘤ą 𝘬𝘵ó𝘳𝘦𝘨𝘰 𝘵𝘰𝘤𝘻𝘺 𝘴𝘪ę 𝘨𝘳𝘢. 𝘜𝘮𝘪𝘦𝘫ę𝘵𝘯𝘰ś𝘤𝘪 𝘮𝘰ż𝘯𝘢 𝘻𝘸𝘪ę𝘬𝘴𝘻𝘺ć 𝘥𝘻𝘪ę𝘬𝘪 𝘱𝘳𝘢𝘬𝘵𝘺𝘤𝘦, 𝘢 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘢𝘯𝘯𝘰ść 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘤𝘻𝘺𝘯𝘪𝘢 𝘴𝘪ę 𝘥𝘰 𝘴𝘶𝘬𝘤𝘦𝘴𝘶.

𝘞 𝘳𝘦𝘢𝘭𝘪𝘻𝘢𝘤𝘫𝘪 𝘸𝘺𝘯𝘢𝘭𝘢𝘻𝘬𝘶 𝘻𝘢𝘴𝘵𝘰𝘴𝘰𝘸𝘢𝘯𝘰 𝘭𝘢𝘮𝘱ę 𝘦𝘭𝘦𝘬𝘵𝘳𝘰𝘯𝘰𝘱𝘳𝘰𝘮𝘪𝘦𝘯𝘪𝘰𝘸ą (𝘊𝘢𝘵𝘩𝘰𝘥𝘦-𝘙𝘢𝘺 𝘛𝘶𝘣𝘦 - 𝘊𝘙𝘛), 𝘯𝘢 𝘬𝘵ó𝘳𝘦𝘫 𝘱𝘰𝘸𝘪𝘦𝘳𝘻𝘤𝘩𝘯𝘪 𝘮𝘰ż𝘯𝘢 𝘻𝘰𝘣𝘢𝘤𝘻𝘺ć ś𝘭𝘢𝘥 𝘱𝘳𝘰𝘮𝘪𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘭𝘶𝘣 𝘸𝘪ą𝘻𝘬𝘪 𝘦𝘭𝘦𝘬𝘵𝘳𝘰𝘯ó𝘸. 𝘑𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘭𝘶𝘣 𝘸𝘪ę𝘤𝘦𝘫 𝘤𝘦𝘭ó𝘸, 𝘵𝘢𝘬𝘪𝘤𝘩 𝘫𝘢𝘬 𝘯𝘢 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘬ł𝘢𝘥 𝘻𝘥𝘫ę𝘤𝘪𝘢 𝘴𝘢𝘮𝘰𝘭𝘰𝘵ó𝘸, 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘶𝘮𝘪𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘢𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘯𝘢 𝘤𝘻𝘰𝘭𝘦 𝘵𝘶𝘣𝘺, 𝘢 𝘦𝘭𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵𝘺 𝘴𝘵𝘦𝘳𝘶𝘫ą𝘤𝘦 𝘴ą 𝘥𝘰𝘴𝘵ę𝘱𝘯𝘦 𝘥𝘭𝘢 𝘨𝘳𝘢𝘤𝘻𝘢, 𝘢𝘣𝘺 𝘮ó𝘨ł 𝘮𝘢𝘯𝘪𝘱𝘶𝘭𝘰𝘸𝘢ć ś𝘭𝘢𝘥𝘦𝘮 𝘭𝘶𝘣 𝘱𝘰𝘻𝘺𝘤𝘫ą 𝘱𝘳𝘰𝘮𝘪𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘬𝘵ó𝘳𝘺 𝘢𝘶𝘵𝘰𝘮𝘢𝘵𝘺𝘤𝘻𝘯𝘪𝘦 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘴𝘶𝘸𝘢 𝘴𝘪ę 𝘱𝘰 𝘱𝘰𝘸𝘪𝘦𝘳𝘻𝘤𝘩𝘯𝘪 tuby. 𝘛𝘦𝘯 𝘳𝘶𝘤𝘩 𝘸𝘪ą𝘻𝘬𝘪 𝘮𝘰ż𝘦 𝘣𝘺ć 𝘰𝘬𝘳𝘦𝘴𝘰𝘸𝘺, 𝘢 𝘤𝘻ę𝘴𝘵𝘰𝘵𝘭𝘪𝘸𝘰ść 𝘱𝘰𝘸𝘵𝘢𝘳𝘻𝘢𝘯𝘪𝘢 𝘮𝘰ż𝘦 𝘣𝘺ć 𝘳óż𝘯𝘢. 𝘑𝘦𝘨𝘰 ś𝘤𝘪𝘦ż𝘬𝘢 𝘯𝘢𝘫𝘭𝘦𝘱𝘪𝘦𝘫 𝘰𝘥𝘤𝘩𝘰𝘥𝘻𝘪 𝘰𝘥 𝘭𝘪𝘯𝘪𝘪 𝘱𝘳𝘰𝘴𝘵𝘦𝘫, 𝘵𝘢𝘬 𝘢𝘣𝘺 𝘸𝘺𝘮𝘢𝘨𝘢ł𝘢 𝘸𝘪ę𝘬𝘴𝘻𝘦𝘫 𝘻𝘳ę𝘤𝘻𝘯𝘰ś𝘤𝘪 𝘪 𝘥𝘣𝘢ł𝘰ś𝘤𝘪 𝘰 𝘴𝘶𝘬𝘤𝘦𝘴 𝘸 𝘨𝘳𝘻𝘦.

𝘎𝘳ę 𝘮𝘰ż𝘯𝘢 𝘶𝘤𝘻𝘺𝘯𝘪ć 𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘪𝘦𝘫 𝘸𝘪𝘥𝘰𝘸𝘪𝘴𝘬𝘰𝘸ą, 𝘢 𝘻𝘢𝘪𝘯𝘵𝘦𝘳𝘦𝘴𝘰𝘸𝘢𝘯𝘪𝘦 𝘯𝘪ą 𝘻𝘢𝘳ó𝘸𝘯𝘰 𝘻 𝘱𝘶𝘯𝘬𝘵𝘶 𝘸𝘪𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘨𝘳𝘢𝘤𝘻𝘢, 𝘫𝘢𝘬 𝘪 𝘰𝘣𝘴𝘦𝘳𝘸𝘢𝘵𝘰𝘳𝘢 𝘮𝘰ż𝘦 𝘸𝘻𝘳𝘰𝘴𝘯ąć, 𝘴𝘱𝘳𝘢𝘸𝘪𝘢𝘫ą𝘤, ż𝘦 𝘱𝘰 𝘵𝘳𝘢𝘧𝘪𝘦𝘯𝘪𝘶 𝘸 𝘤𝘦𝘭 𝘯𝘢𝘴𝘵ę𝘱𝘶𝘫𝘦 𝘸𝘪𝘥𝘰𝘤𝘻𝘯𝘢 𝘦𝘬𝘴𝘱𝘭𝘰𝘻𝘫𝘢 𝘸𝘪ą𝘻𝘬𝘪 𝘬𝘢𝘵𝘰𝘥𝘰𝘸𝘦𝘫.”

Tak brzmi wstęp wniosku patentowego złożonego w dniu 25 stycznia 1947r. dotyczącego "Urządzenia rozrywkowego z lampą elektronopromieniową" (Cathode-ray tube amusement device) - pierwszej znanej gry wideo.